بررسی احساس حضور دانشجویان دوره های آموزش الکترونیکی و رابطه آن با نگرش آنان نسبت به آموزش الکترونیکی در نظام آموزش عالی ایران

مقدمه: عوامل تأثیرگذار بر نگرش کارآموزان، عاملی مهم بر موفقیت آموزشی دانشجویان می باشد. این مهم به ویژه در حوزه آموزش الکترونیکی، به دلیل نوپا بودن، از اهمیت دوچندانی برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی احساس حضور دانشجویان در دوره های الکترونیکی و رابطه آن با نگرش نسبت به دوره الکترونیکی طراحی و اجرا شد.روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، شامل استادان و دانشجویان دانشگاه های امیرکبیر، علم و صنعت، خواجه نصیرالدین طوسی و علوم و حدیث می باشد. نمونه مورد بررسی به شیوه طبقه ای تصادفی (650 دانشجو) انتخاب شد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه احساس حضور ایگروپ و نگرش نسبت به محیط الکترونیکی انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی به کمک spss نسخه 18 انجام شد. نتایج: یافته ها نشان داد دانشجویان، احساس حضور بالاتر از متوسط داشته و به لحاظ حس واقعی و مشارکت، در سطح پایینی قرار دارند. بر حسب جنسیت، تفاوتی در احساس حضور دانشجویان مشاهده نشد اما احساس حضور آن ها بر حسب دانشگاه محل تحصیل متفاوت بود. بین سن دانشجویان و احساس واقعی بودن محیط الکترونیکی رابطه مثبت معناداری مشاهده شد. در بررسی رابطه بین احساس حضور دانشجویان و نگرش آنان نسبت به آموزش الکترونیکی نتایج نشان داد که تنها احساس واقعی بودن تبیین کننده نگرش دانشجویان به آموزش الکترونیکی است و سایر مؤلفه ها از لحاظ آماری، نقش معناداری در تبیین متغیر ملاک نداشتند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش و نقش احساس حضور بر نگرش دانشجویان، توجه به احساس حضور دانشجویان در محیط الکترونیکی بسیار ضروری است.